M(H)YSTERIA

M(h)ysteria Family Drug

JVT0017 (Jvtlandt, 2017)

CD

- Select your location under Shopping Cart to see prices -
- 価格を確認するには左のカート内にある地域を選択してください -

Release date: January 11th, 2017

“Family Drug” is the premiere recordings of M(h)ysteria, a new trio founded by Giovanni Di Domenico.

While featuring the instrumentation of a classic organ trio, M(h)ysteria charges a rather darker path. Not a swinging session, this is an expression of coping with the chronic tensions of modern daily life, with its inherent distractions and mounting stress, as well as a larger feeling of foreboding. Its sound a symptom of a future glittering with menace.

Keeping the roles of the instruments constantly fluid, the band members push and support each other through Di Domenico’s compositions and an extended spontaneous piece, with the end results reflecting the openness of jazz, the complexity of prog and the noise and eruptions of improv. “Family Drug” places – finally – the Hammond organ where it belongs: Front and center of new and creative music making.

1) Road Rage (12:02)
2) Family Drug (16:50)
3) Crumbs War (8:56)

Total length: 37:53

Giovanni Di Domenico: Hammond organ
Laurens Smet: Electric bass
Jakob Warmenbol: Drums

Tracks 1) and 3) composed by Giovanni Di Domenico, track 2) composed by M(h)ysteria

Recorded in Studio Grez, Brussels, in september 2015
Recorded, mixed and mastered by Giovanni Di Domenico
Artwork and design by Simon Fowler

Giovanni Di Domenico: Pianist and composer, born in Rome, currently living in
Brussels. Frequent collaborator of Jim O’Rourke, Akira Sakata, Tetuzi Akiyama,
Chris Corsano and Arve Henriksen. He is also a founder of the label, Silent Water.

Laurens Smet: Bass player and composer from Antwerp, Belgium. Graduated
from the Antwerp conservatory and already a well established part of the
Belgium / European free jazz scene, playing in many contexts and projects like
Ifa y Xango,Bambi Pang Pang, Boelheart, Laurens Smet’ Antwerp Stock Trade,
just to name a few.

Jakob Warmenbol: Drummer and graduate of the Antwerp conservatory where he
studied with Teun Verbruggen. Active since his early teens, he is now a member of
Leksak, Ridiculum and The Unrevealed Society and has performed with Greg Cohen,
John Hollenbeck, Joachim Badenhorst and many others.

REVIEWS

In het trio M(h)ysteria laat Di Domenico, nu op Hammondorgel, zich bijstaan door bassist Laurens Smet (Ifa y Xango, Bambi Pang Pang, Nest) en drummer Jakob Warmenbol (Nest, Wheels, Robbing Millions) voor een heel ander soort trip. Dit is broeierige en duistere muziek voor zweterige nachten met een ronkende elektrische bas, stuwende drums en afwisselende spookachtige en pompende uitweidingen op het Hammondorgel in twee composities van Di Domenico en een groepsimprovisatie. De toon wordt meteen gezet met opener “Road Rage”, een vet rollend stuk met een potige drive en een sound en sfeer die wat herinneren aan Zorns Moonchild, tussen noir en occult.

Het is de ideale soundtrack bij de spanningen waarmee we volgens de leider af te rekenen krijgen in het dagelijkse leven. Soms druk en verwarrend, met nukkige vrijheid en noisy weerbarstigheid, maar vooral ook met een tintelende ongedurigheid, alsof de muzikanten spelen op gloeiende kolen. Slotstuk “Crumbs War” begint met staccato stoten en lijkt aanvankelijk op eenvoud te mikken, maar er wordt intussen gewerkt aan een onheilszwangere spanningsopbouw, tot het geheel plots omslaat in een tribaal ondergronds dansfestijn met opzwepende ritmes. Jimmy Smith, it ain’t. Maar wel cool.

Middenluik “Family Drug”, een improvisatie van een kwartier, laat de luisteraar alle hoeken van de kamer zien, met gesjeesde orgelriedels, zoemende feedback en schijnbaar richtingloze uitstapjes die belanden in een wereld van krakende en pulserende golven van nervositeit, een voortdurend van vorm veranderende geluidsmassa met een soms woeste energie, en opjuttende spanning. Als vrij geïmproviseerde muziek al vaak wordt beschuldigd van elitarisme en intellectualisme, dan is deze weerbarstige brok lijfelijkheid een ideaal tegengif. Vrij en spannend, nooit gratuit of gemakzuchtig. En dus kunnen we spreken van twee sterke, fascinerende toevoegingen aan een oeuvre dat stilaan wat meer aandacht verdient.

Guy Peters @ enola.be

M(h)ysteria is Giovanni Di Domenico (Hammond organ), Laurens Smet (electric bass) and Jakob Warmenbol (drums). Di Domenica is an Italian improviser, living in Brussels where M(h)ysteria has its base. In the past he worked with Nate Wooley, Jim O’Rourke, Toshimaru Nakamura, among others In 2013 he recorded an album with Akira Sakata. Nowadays he plays above all with Belgian comrades. Warmenbol and Smet are both members of the improvisation-collective Nest. Smet plays also with the interesting units Bambi Pang Pang and Tandaapuski. Both make a solid base on bass and drums, with exciting drums by Warmenbol. We are talking of a power trio, playing on the edge of free rock, jazz and improvisation. They don’t go for virtuosity of complexity. The music has to convince by its power and energy. They make their point in three extended pieces. ‘Road Rage’ and ‘Crumbs War’ depart from a composition by Di Domenico. The title track is a group improvisation. The Hammond organ is in the centre of their eruptions. But alas Di Domenica, founder of this trio, creates his patterns and improvisations without much phantasy or vision.

Dolf Mulder @ Vital Weekly

Er støy vakkert? Nei! Kan støy være interessant? JA!! Dette kan være en passende innledning på anmeldelsen av det italiensk/belgiske bandet M(h)ysteria sitt album «Family Drug», som kun inneholder tre spor. Allerede på åpningslåta «Road rage», skjønner man fort at dette ikke kommer til å bli noen vakker opplevelse med peace, love og flotte solnedganger. Et brutalt bassostinat ligger under hardtslående trommespill og vegger av Hammondklanger og analoge synthlyder, der vi dras med på et roadrace av mørk musikalsk energi. Noen minutter ut i låta, glir det hele ut i fullstendig fritt spill der alle musikerne maner fram assosiasjoner til all verdens faenskap. Det lykkes de godt med.

Om det var dystert på åpningslåta, blir det ikke noe særlig lysere på spor 2, tittellåta «Family Drug». Hvis målet er å beskrive stress og gi apokalyptiske assosiasjoner, når de målet med godt monn. På siste sporet, «Crumbs War», starter det hele litt mindre dystert med en ganske groovy beat. Men frykt ikke, vi blir fort dratt inn igjen i bandets mørke og smertefulle musikalske uttrykk.

Alle der ute som har den forestillingen at improvisasjonsmusikk på Hammondorgel skal spilles slik som Jimmy Smith og Joey DeFrancesco har gjort det, har ikke mye å hente på dette albumet. Eller kanskje har de nettopp det – at det finnes andre måter å bruke et klassisk jazzinstrument på som kan få fram kraftfulle følelser. Referansene til salig Keith Emerson i The Nice og Emerson, Lake & Palmer er for denne anmelderen ganske så klare. Emerson var ikke snau på konsertene sine når det gjaldt å støye på orgel både med og uten kortslutning. Han var også den første som begynte å bruke synthesizerne til Robert Moog live.

Dette er mørk, dyster og smertefull improvisasjonsmusikk spilt av svært dyktige musikere. Mange vil kalle dette for støy, og det har de tidvis rett i. Men det er usedvanlig spennende støy som setter i gang mange sterke følelser og bilder i hodet for de som gidder å sette seg ned og høre på det. Men vær forberedt på at du trenger en god pause etter å ha hørt gjennom albumet.

Bjørn Sandnes @ salt peanuts*

ローマ出身で、現在はベルギー、ブリュッセル在住のピアニスト、コンポーザー Giovanni Di Domenico のオルガンを核としたグループ“M(H)YSTERIA”としてのデビュー作。
Giovanni Di Domenico は、Jim O’Rouke や坂田明などとも交流があるらしいが、聴くのは今回が初めて。

シャケットの雰囲気などからも、何となく予想はしていたが、ELPなどの Progressive Rock あたりのテイストもある音楽となっている。
フリーっぽい展開もあるのだが、よく聴いていると、打合せも密に、結構つくりこんでいると思える流れもあり、音楽のテイストとしては、ダークで
張りつめた緊張感もあり、時にはノイジーな音も利用するなどの神経を逆なでしてくるようなプレイもあるのだが、スリル感に乏しいと感じるのは、
そんな表面上のラフで自由な形に反し、綿密な計算といったものがちらつくからなのかもしれない。

雑多なものが混じり合う状況は、いままでなかった新しいものを産み出しやすいという意味でも望む状況でもあるのだが、音楽からイメージされる
のは、遠い昔に耳にしたプログレ、この点では、まだ見ぬ新しい世界を切り拓くというよりは、逆に先祖帰りしてしまっているとも受け取れてしまう。
音楽の内容、それを支える技術面でも高いレベルであることは、感じとれるのだが、単純に奏者の感性の質と、そこから産まれる音楽の性格みたい
なものが、現在の自分との相性の悪さを感じてしまう。

ここ4〜5年の Organ シーンの状況を振り返れば、新しい時代を切り拓いていく立ち位置にいるコンテンポラリー系及びそれより先端寄りにいる
方向性を持った Organist の活動状況が極めて鈍く、大きな不満も持っていたこともあり、かすかな期待とともに手を出した本作ではあったのだが、
新しい時代の Jazz Organ を切り拓いていく存在には、どうもなり得ない感性の質、であれば、もっと先端寄りで、メインストリートを行くコンポラ
系のオルガニスト達に何らかのアイデアを与える存在になり得るかといった先進性に富んだ音楽でもなかった。
人材不足の現在の Organ界には、状況こそ違え、あの Organと言えば、黒いものといった固定観念に縛られて、どうにも動きのとれない状況が長く
続いていた前世紀終盤の閉塞感、停滞感が思い出される。今世紀に入り、コンテンポラリー系オルガンの中心となっていたオルガニストの多くが、ピア
ノでの活動にシフトしたかのような動きも目立ち、オルガニストとしての新作リリースも極端に減っているというコンテンポラリー系オルガンシーンの
現状。マイナーな楽器として、同じ鍵盤楽器のピアノよりも低いものとして見られる傾向もあるオルガン、彼らのよりメジャーな楽器での評価を求めて
の動きなのか、あるいはオルガニストとしての可能性に行き詰まった結果なのかは、わからないが、こっちがダメならあっちでといった甘い姿勢からは、
良い結果はイメージできない。
この停滞した悪い流れを断ち切る感性、革命家の出現を期待したいものだ。

J works @ 前向きに Jazz！

Hammond, bas og trommer. Så er tankerne kørt i stilling til en bestemt forestilling om hvordan det skal lyde. Den forestilling skydes i sænk af M(H)ysteria, der sender funky grooves og souljazz ud til fordel for syrede stemninger. Trioen M(H)ysteria ledes af italieneren Giovanni Di Domenico, der bor i Belgien. Han har et omfattende CV som pianist og komponist, der bl.a. indbefatter samarbejde med Jim O’Rourke, Arve Henriksen, Akira Sakata og Chris Corsano. Han er sammen med belgierne Laurens Smet på bas og Jakob Warmenbol på trommer.

Musikken er dyster. De beskriver med musikken de mange spændinger der er i dagligdagslivet, med stress og forestillinger om forfærdelige ting der sker omkring os. Trioen har et flydende fremadrettet drive, hvor der aldrig er ro. Åbningsnummeret Road Rage tager os med på en apokalyptisk motorvejstur. Titelnummeret Family Drug sender os ind i en monumentalt lammende overdosis. Den kommer snigende med smerte og afmagt. Family Drug er til lytteren der ikke bange for at få hældt syre i Hammond orgelet. Spændende og uhyggeligt.

Niels Overgård @ JazzNyt